منم آرش.
منم آرش.چنین آغاز کرد آن مرد با دشمن.
( منم آرش. سپاهی مرد آزاده.
به تنها تیر ترکش .آزمون تلختان را اینک آماده.
کمانداری کمانگیرم.
شهاب تیزرو تیرم.
مرا تیر است آتش پر.
مرا باد است فرمانبر.
ولیکن چاره امروز روز پهلوانی نیست .
رهایی با تن پولاد و نیروی جوانی نیست. )
پس آنگه سر به سوی آسمان بر کرد.
به آهنگی دگر گفتار دگر کرد:
( درود ای واپسین صبح ای سحر بدرود
که با آرش ترا این واپسین دیدار خواهد بود. )
