فاصله ایست بین من و آنچه می بینم

فاصله ایست بین من و آنچه می بینم
همه جا نشانه ی حظور خداست
دیگر نه افیونی
تنها سری سرد
مواظب باش، مواظب ، مواظب
من این جا هستم
او آنجاست.........اقیانوسی ست
گاه می توانم به او بیندیشم،
موفق نیستم اما، فرو می افتم
این کتاب عشق است
برج داوود است
تاج عقلانیت است
سکوتی است عظیم
پرواز و هوای شبهی مقدس
من تشنه ی درخشش تاریکی خدا هستم
من تشنه ی نور ماورای این تاریکی هستم
تاریکی دیگری که تشنه ی آنم
پایان یافتن این تشنگی است....

(فیلیپ لامانتیا - ترجمه مهناز بدیهیان)