خاطره

وداع را از پیش اعلام نمی‌کنی
پاییز
چکمه‌هایت را برمی‌داری
و به راه می‌افتی.
زمستان
خود را دفن می‌کنی
بی‌هیچ ردپایی.
بهار
همچون باد به دنیا می‌آیی
و تابستان
به نام عشق می‌سوزی.
در خانه‌ی تو زمان آب می‌شود.

( زیگرید کروزه)