ترجمه شاملو

دلتنگیهای آدمی را

باد ترانه ای می خواند

رویا هایش را

آسمان پر ستاره  نادیده میگیرد،

و هر دانه برفی

به اشکی نریخته می ماند.

سکوت
 
سرشار ازسخنان ناگفته است

از حرکات ناکرده

اعتراف به عشق های نهان

و شگفتی های بر زبان نیامده.


در این سکوت

حقیقت ما نهفته است

حقیقت تو

و من