It’s probably me

If the rain turned and stars looked down

And you hug yourself on the cold ground

You wake the morning in a stranger’s coat

No one would you see

You ask yourself , who’d  watch for me

My only friend , who could it be

It’s hard to say it

I hate to say it, but it’s probably me

When your belly is empty and the hunger’s so real

And you are too proud to beg and too dump to steal

You search the city for your only friend

No one would you see

You ask your self , who could it be

A solitary voice to speak out and set me free

I hate to say it

I hate to say it , but  it’s probably me

When the world’s gone crazy and it makes no sense

There is only one voice that comes your defence

The jury’s out and your eyes search the room

And one friendly face is all you need to see

If there is one guy , just one guy

Who’d lay down his life for you and die

It’s hard to say it

I hate to say it , but it’s probably me

I hate to say it

But it’s probably

اون احتمالا منم

اگر هوای شب سرد شد و ستاره ها آشکار شدند

و تو خودت را از سرما روی زمین سرد در آغوش گرفتی

صبح که بلند میشی و میبینی که یه پالتو روت انداختن

هیچ کس را نمیبینی و از خودت میپرسی ، این کیه که هوای من رو داره ؟

ای تنها رفیق من اون یه نفر کی میتونه باشه

گفتنش سخته

دوست ندارم که بگم اما اون یک نفر احتمالا من هستم

وقتی که شکمت خالیه و گرسنگی هم شوخی بردار نیست

و تو مغرور تر از این هستی که گدایی کنی و خنگ تر از این که چیزی بدزدی

تمام شهر را دنبال تنها رفیقت میگردی

هیشکی رو نمیبینی

از خودت میپرسی کجاست اون تنها صدایی که یه کلمه میگه و من رو نجات میده

خوشم نمیاد بگم

دوست ندارم که بگم اما اون یه نفر احتمالا من هستم

وقتی دنیا میزنه به سرش و حسابی اوضاع به هم میریزه

فقط یک صداست که به دفای از تو بلند میشه

وقتی که عاقبت کار معلوم نیست و همه اتاق رو با دقت نگاه میکنی

و فقط یک چهره آشنا همه چیزی که تو احتیاج داری

اگر فقط یک نفر باشد ، فقط یک نفر که

زندگی شو به پای تو بذاره و برات جون بده

گفتنش سخته

دوست ندارم که بگم ، اون یک نفر احتمالا منم

خوشم نمیاد که بگم

که اون یه نفر احتمالا منم