حرف ها

حرفهایی هست برای نگفتن .

حرفهایی هست برای گفتن که اگر گوشی نبود ، نمی گوییم . و حرفهایی هست برای نگفتن . حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آرند . حرفهای شگفت ، زیبا و اهورایی  همین هایند . و سرمایه ماورایی هر کسی به اندازه حرفهاییست که برای نگفتن دارد . حرفهای بی تا و طاقت فرسا که همچون زبانه های بی قرار آتشند . و کلماتش هر یک انفجاری را به بند کشیده اند . کلماتی که پاره های  بودن آدمیند . اینان هماره در جستجوی مخاطب خویشند . اگر یافتند – یافته باشند . ودر صمیم وجدان او آرام می گیرند . و اگر مخاطب  خویش را نیافتند می ایستند . و اگر او را گم کردد روح را از درون به آتش می کشند . و دما دم حریق های دهشتناک عذاب  بر می افروزند .