فایدیم

حرف

فایدیم

حرف

پوست شیر

 قلب تو ، قلب پرنده
 پوستت اما ، پوست شیر
 زندنون تنو رها کن
ای پرنده پر بگیر
اونور جنگل تن سبز
پشت دشت سر به دامن
 اونور روزای تاریک
 پشت نیم شبای روشن
 برای باور بودن
جایی شاید باشه شاید
 برای لمس تن عشق
 کسی باید باشه باید که سر خستگی هاتو
 به روی سینه بگیره
 برای دلواپسی هات
 واسه سادگیت بمیره
 حرف تنهایی ، قدیمی
 اما تلخ و سینه سوزه
 اولین و آخرین حرف
 حرف هر روز و هنوزه
 تنهایی شاید یه راهه
 راهیه تا بی نهایت
 قصه ی همیشه تکرار
 هجرت و هجرت و هجرت
اما تو این راه ، که همراه
 جز هجوم خار و خس نیست
 کسی شاید باشه شاید
 کسی که دستاش قفس نیست
 قلب تو قلب پرنده
 پوستت اما پوست شیر
 زندون تنو رها کن
 ای پرنده پر بگیر

(ایرج جنتی عطایی)

صبح-

صبح-روی تمام بلندی های

نزدیک خانه مان راه رفتم

و گریه کردم...

 

یلدا مبارک

                                 راه عشق

راهی ست راه عشق که هیچش کناره نیست                   آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود                    در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

فرصت شمر طریقه رندی که این نشان                        چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست

ما را منع عقل مترسان و می بیار                              کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست

او را با چشم پاک توان دید چون هلال                         هر دیده جای جلوه آن ماهپاره نیست

از چشم خود بپرس که ما را که می کشد                       جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست

نگرفت در تو گریه حافظ به هیچ روی                          حیران آن دلم که کم ار سنگ خاره نیست.